کی رفته ای ز دل که تمنا کنم تو را فروغی بسطامی

کی رفته ای زدل که تمنا کنم ترا

کی بوده ای نهفته که پیدا کنم ترا

غیبت نکرده ای که شوم طالب حضور

پنهان نگشته ای که هویدا کنم ترا

با صد هزار جلوه برون آمدی که من

با صد هزار دیده تماشا کنم ترا

بالای خود در آینه چشم من ببین

تا با خبر ز عالم بالا کنم ترا

مستانه کاش در حرم و دیر بگذری

تا قبله گاه مومن و ترسا کنم ترا

خواهم شبی نقاب ز رویت برافکنم

خورشید کعبه ، ماه کلیسا کنم ترا

زیبا شود به کارگه عشق کار من

هر گه نظر به صورت زیبا کنم ترا

رسوای عالم شدم از شور عاشقی

ترسم خدا نخواسته رسوا کنم ترا