شعر بسیار زیبای حتی به روزگاران استاد دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی

 ای مهربان تر از برگ در بوسه های باران

بیداری ستاره در چشم جویباران

 آیینه ی نگاهت پیوند صبح و ساحل

 لبخند گاه گاهت صبح ستاره باران

 بازا که در هوایت خاموشی جنونم

فریادها برانگیخت از سنگ کوهساران

ای جویبار جاری ! زین سایه برگ مگریز

کاین گونه فرصت از کف دادند بی شماران

گفتی : به روزگاران مهری نشسته گفتم

بیرون نمی توان کرد حتی به روزگاران

بیگانگی ز حد رفت ای آشنا مپرهیز

زین عاشق پشیمان سرخیل شرمساران

پیش از من و تو بسیار بودند و نقش بستند

 دیوار زندگی را زین گونه یادگاران

 وین نغمۀ محبت بعد از من و تو ماند

 تا در زمانه باقی ست آواز باد و باران